Fazy cyklu rozwoju Bractwa DrakenMag
Każda organizacja podlega ciągłym zmianom, również Bractwo DrakenMag. Zmiany te tworzą powolny proces, cyklicznie powtarzających się zdarzeń w „życiu” Bractwa. Zdarzenia te, często gwałtowne, spowodowane eskalacją konfliktu wewnątrz organizacyjnego, przeważnie na tle osobowym, jak również te mające charakter długofalowy doprowadzają do identyfikacji Bractwa na tle innych bractw . Doprowadzają również do określenia tożsamości, ram odniesienia, jak i planu rozwoju Bractwa.
Określenie faz rozwoju nie jest łatwe, bez ciągłej obserwacji zmian zachodzących w Bractwie. Cykl życia organizacji jest pojęciem pochodzącym z nauk o zarządzaniu. Wiele cech zaobserwowanych w rozwoju Bractwa, można odnieść do ewolucjonistycznej teorii cyklów życia organizacji Larrego Greinera. Według niego życie każdej organizacji oparte jest na cyklicznie następujących po sobie gwałtownych, rewolucyjnych wydarzeniach, mających konsekwencje wpływu na dalszy rozwój, a tym samym na istnienie organizacji.
Cykl rozwoju według Larrego Greinera można podzielić na następujące po sobie kolejno fazy, która każda kończy się kryzysem. Są to kolejno: faza przedsiębiorczości, faza kolektywności, faza delegacji, faza formalizacji oraz faza współpracy.
Określenie, w której fazie rozwoju znajduje się Bractwo DrakenMag wymaga szczegółowego opisu każdej z faz oraz przytoczeniu zdarzeń z „życia” Bractwa.
Faza przedsiębiorczości – charakteryzuje się powolnym wzrostem organizacji opartej na samym przetrwaniu na rynku. Bractwo w tej fazie stwarza swoją ofertę, którą prezentuje odbiorcom, a więc graczom. Oferta ta to nic innego jak działania wzajemne członków Bractwa. W tej fazie wykształca się potrzeba przekazania części uprawnień Przywódcy Bractwa na rzecz Oficerów, gdyż rozrastająca się osobowo grupa nie pozwala na koncentrację kontroli w rękach jednej osoby. Brak zaangażowania ze strony Zarządu Bractwa, jak również brak kontaktu doprowadza w tej fazie do kryzysu przywództwa, czego następstwem jest Zarząd stworzony z dobrze zgranych ze sobą osób.
Faza kolektywności – charakteryzuje się ustaleniem celów i zasad. Po zmianie Zarządu z poprzedniej fazy cyklu następuje wzrost Bractwa.
Źródłem prowadzącym do kryzysu w tej fazie jest narastające coraz bardziej niesprawne podejmowanie decyzji i celowe opóźnianie procesu decentralizacji ze strony Oficerów. W tej sytuacji dochodzi do kryzysu autonomii, którego następstwem jest delegowanie części uprawnień decyzyjnych przez Przywódcę Bractwa na rzecz Oficerów.
Faza delegacji – charakteryzuje się przekazaniem części uprawnień decyzyjnych przez Przywódcę Bractwa na rzecz Oficerów, dotyczących procesu rekrutacji, rozwiązywania wewnętrznych sporów interesów miedzy członkami Bractwa, jak również podejmowania kluczowych decyzji dla istnienia Bractwa. Wzrost dekoncentracji uprawnień doprowadza stopniowo do kryzysu kontroli, czego przejawem jest brak panowania nad sytuacją w Bractwie przez Przywódcę Bractwa oraz brak skutecznej ingerencji w toczący się proces.
Faza formalizacji – charakteryzuje się powstaniem biurokratyzacji organizacji. Struktura organizacyjna Bractwa jest jasno określona w Regulaminie, przez to bardziej zintegrowana i sformalizowana. Bractwo w tej fazie wyróżnia się cechami stabilności i przewidywalności. Nadmiar sformalizowania, a więc kontroli poczynań Członków Bractwa skutkuje zaistnieniem kryzysu teczkowego. Dochodzi w tedy do sytuacji, gdy Członkowie Bractwa nie rozumieją zapisów Regulaminu i stworzonego dzięki niemu systemu, przez co buntują się i podejmują chęć opuszczenia Bractwa.
Faza współpracy – charakteryzuję się przełamaniem rutyny, nagłym „boom” organizacyjnym. Owe „boom” to nic innego jak reorganizacja Bractwa. Przekształcenie masowego Bractwa na rzecz mniejszej jednostki organizacyjnej, korzystającej z pracy zespołowej, ze stopniowym wzrostem decentralizacji uprawnień. Bractwo otwiera się w tej fazie na zewnątrz, organizuje spotkania, podejmuje się współpracy z innymi organizacjami. Pogłębiający się wzrost Bractwa, oparty na między strukturalnej współpracy prowadzi do kryzysu odnowy. Zachodzi on w wyniku zbyt dużego otwarcia się Bractwa na zewnątrz, w wyniku czego dochodzi do spłaszczenia struktury organizacyjnej i zatraceniu pierwotnego celu.
Nie ma określonych reguł, dzięki którym można by Bractwa umieścić w jednej z faz cyklu rozwoju. Jedno jest pewne, że Bractwo jest stabilne strukturalnie, i nawet po kryzysie potrafi odbudować swoje szeregi i osiągnąć stabilność.
Rozwój Bractwa oparty na cykliczności powtarzających się procesów, jest prospektywne, a w związku z tym obejmuje długi okres czasu, nawet kilku lat. Wielu Członków Bractwa odczuwa w tym zakresie pewną niechęć podejmowania własnego wkładu w rozwój Bractwa, gdyż ich zdaniem, Bractwo nie rozwija się a stoi w miejscu. Początkujący gracze, brak perspektyw na rozwój własnej postaci, stopniowo może doprowadzić do kryzysu, gdyż graczom posiadającym postacie bardzo rozwinięte, Bractwo nie jest w stanie zapewnić możliwość dalszego rozwoju, z powodu braku kadry wysoko rozwiniętych postaci. W celu zoptymalizowania negatywnych skutków z tej sytuacji, Bractwo podjęło się radykalnych działań stabilizacyjnych, co w konsekwencji znaczy zamknięcie rekrutacji, na pewien okres czasu.
Autor: Magiania
Bibliografia:
Mary Jo Hatch, Teoria organizacji, PWN, Warszawa 2002
James A. F. Stoner, E. Edward Freeman, Daniel R. Gilbert Jr., Kierowanie, PWE, Warszawa 2011